Νόμος του κράτους είναι από το βράδυ της Πέμπτης το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την τροποποίηση του οικογενειακού δικαίου δίνοντας την ευκαιρία σε ομόφυλα ζευγάρια πλέον να παντρευτούν αλλά και να αποκτήσουν οικογένεια υπό προϋποθέσεις.

Ένας νόμος που σήκωσε τόση σκόνη, που θα χρειαστεί αρκετό διάστημα για να καθίσει, αλλά και που έφερε σε δεινή θέση πλήθος αντιπροσώπων στο κοινοβούλιο.

Από τη μία η κομματική γραμμή και από την άλλη τα προσωπικά πιστεύω, οι δεσμεύσεις του παρελθόντος, καθώς και οι πιέσεις της κοινωνίας που στο τέλος της ημέρας, είναι εκείνη που αποφασίζει αν οι βουλευτές θα παραμείνουν στα έδρανα ή θα επιστρέψουν στο σπίτι τους.

Στη Λάρισα είχαμε εκπλήξεις τις τελευταίας στιγμής ως προς τις αποφάσεις ορισμένων βουλευτών, με εξόφθαλμα μεγαλύτερη, αυτή του Χρήστου Κέλλα από τη Νέα Δημοκρατία. Ο Λαρισαίος γιατρός είχε εκφράσει στο πρόσφατο παρελθόν πολλές φορές τις ενστάσεις του για το νομοσχέδιο, ενώ σε συνάντηση που είχε με τον Μητροπολίτη Λαρίσης κ. Ιερώνυμο τον περασμένο Ιανουάριο, είχε δηλώσει ότι «δεν συμφωνεί με οποιαδήποτε παρέμβαση στο οικογενειακό δίκαιο, αναμένοντας το πλαίσιο και τις ειδικότερες ρυθμίσεις που θα περιλαμβάνει το εν λόγω νομοσχέδιο, όταν αυτό κατατεθεί, ώστε να γνωρίζει όλες τις παραμέτρους».

Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες, ο πρώτος σε σταυρούς βουλευτής εμφανιζόταν στους συνομιλητές του ιδιαίτερα προβληματισμένος ως προς το τι πρέπει να πράξει, αφήνοντας ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα. Αν κρίνει κανείς από το ολιγόλεπτο τετ α τετ που είχε μέσα στη βουλή αμέσως μετά την ψηφοφορία με τον πρωθυπουργό, μπορεί να κατανοήσει τα κίνητρα αυτής της απόφασης και την πίεση που ασκήθηκε στον Λαρισαίο.

Με τους άλλους δύο κυβερνητικούς βουλευτές τα πράγματα υπήρξαν – σχεδόν – ευθύς εξαρχής διαυγή. Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, άρρηκτα συνδεδεμένος κατ’ επιλογήν με την Ορθοδοξία (και επί μακρόν γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας) δεν άφησε κανένα περιθώριο παρερμηνείας των προθέσεών του. Και το έπραξε μάλιστα με εμφατικό τρόπο, με συνάντηση με τον Μητροπολίτη Λαρίσης κ. Ιερώνυμο στις 4 Ιανουαρίου, όταν και έλαβε από τον Ιεράρχη συγχαρητήρια για το «σθένος του» απέναντι στο κυβερνητικό νομοσχέδιο.

Από την πλευρά του ο Χρήστος Καπετάνος, επέλεξε την οδό της… διακριτικότητας όλο αυτό το διάστημα. Χωρίς να προκαλεί τους μεν ή τους δε, άφηνε ξεκάθαρα να εννοηθεί πως θα στηρίξει την κυβερνητική πρωτοβουλία, όντας ένας εκ των βουλευτών της νέας γενιάς που βρίσκεται κοντά στο πρωθυπουργικό περιβάλλον και στον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η περίπτωση του Βασίλη Κόκκαλη είναι εξίσου δύσκολη και ιδιαίτερη, καθότι πρόκειται για ένα επιφανές μεν στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ (πρώην υφυπουργός και νυν  τομεάρχης Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων), με μία τελείως διαφορετική πολιτικοϊδεολογική προέλευση. Για τον ίδιο η υπερψήφιση ήταν μία ιδιαίτερα δύσκολη απόφαση, αλλά εκ των πραγμάτων αναγκαία αφού βρίσκεται στο στενό περιβάλλον του Στέφανου Κασσελάκη και το τελευταίο που θα ήθελε θα ήταν να προσθέσει αυτή την περίοδο έναν ακόμη πονοκέφαλο στον δοκιμαζόμενο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Ευαγγελία Λιακούλη βρέθηκε επίσης σε μεγάλο δίλλημα αφού έπρεπε να ισορροπήσει μεταξύ του θεσμικού της αξιώματος, ως γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ως μία προσωπικότητα με πολυετή παρουσία στα κοινά και ξεκάθαρη τοποθέτηση στο συγκεκριμένο ζήτημα εδώ και… δεκαετίες! Η κ. Λιακούλη χωρίς υπεκφυγές όλο αυτό το διάστημα ξεκαθάριζε πως είναι κάθετα αντίθετη στο ζήτημα της τεκνοθεσίας και μάλιστα παρέπεμπε σε δηλώσεις της σχεδόν είκοσι χρόνια πριν, όταν διατελούσε νομαρχιακή σύμβουλος Λάρισας. Έτσι, επέλεξε μαζί με αρκετούς ακόμη συναδέλφους της στο Κίνημα, τη μέση οδό της αποχής.

Σε ότι αφορά τους υπόλοιπους τρεις βουλευτές, τα πράγματα ήταν από την πρώτη στιγμή ξεκάθαρα, αφού τόσο το ΚΚΕ, όσο και τα κόμματα που εκφράζουν το «πιο δεξιά της Νέας Δημοκρατίας» (αν η Νέα Δημοκρατία σήμερα βέβαια χαρακτηρίζεται δεξιά με την πολιτική που εφαρμόζει) βρέθηκαν απέναντι στο νομοσχέδιο.

Ρεπορτάζ: Απόστολος Ράιδος