Καθώς οι αστέρες συγκεντρώνονταν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας αυτό το φθινόπωρο, η Αντζελίνα Τζολί προκάλεσε θόρυβο για την ερμηνεία της στη βιογραφική ταινία του Πάμπλο Λαρέν για τη Μαρία Κάλλας.

Αλλά μια από τις πιο ενδιαφέρουσες δευτερεύουσες υποθέσεις δεν έλαβε χώρα στη μεγάλη οθόνη – στο κοινό της πρεμιέρας της ταινίας, ως καλεσμένος της Τζολί, βρισκόταν ο Akala – ο ράπερ, συγγραφέας και ακτιβιστής.

Κοινωνικό ραπ

Από τη Βενετία και μετά, υπήρξε μια σειρά από εικασίες των σκανδαλοθηρικών εφημερίδων σχετικά με το ζευγάρι και το αν έχουν σχέση ή όχι. «Πηγές κοντά στο ζευγάρι» φέρονται να έχουν επιβεβαιώσει και να έχουν διαψεύσει τους ισχυρισμούς και το ερώτημα σχετικά με το ποιος είναι ο Akala παραμένει για πολλούς κινηματογραφόφιλους.

Ο Akala, κατά κόσμον Kingslee James McLean Daley, μεγάλωσε στο Kentish Town του βόρειου Λονδίνου, γιος μιας Σκωτσέζας μητέρας και ενός Τζαμαϊκανού πατέρα. Ο πατριός του ήταν διευθυντής σκηνής του Hackney Empire, όπου ο Akala γνώρισε την Angela Davis και τον Hugh Masekela όταν ήταν παιδί.

Φοίτησε σε ένα παναφρικανικό σχολείο του Σαββάτου για μαύρα παιδιά, το οποίο, όπως είπε, τον εξέθεσε σε «μαύρες πολιτιστικές εισροές», από τη μουσική και το θέατρο μέχρι τα γραπτά του Walter Rodney, από νεαρή ηλικία.

Ο Akala έγινε για πρώτη φορά γνωστός στη βρετανική ραπ σκηνή των αρχών της δεκαετίας του ’00 ως μέλος ενός κοινωνικά συνειδητοποιημένου χιπ-χοπ που περιελάμβανε τους Ty και Lowkey.

Όταν ο Akala ίδρυσε τη Hip-hop Shakespeare

Ο ράπερ και ποιητής δεν ήταν το μόνο άτομο με μουσικό ταλέντο στην οικογένειά του. Η μεγαλύτερη αδελφή του είναι η Ms Dynamite, η τραγουδίστρια που συνδύασε το βρετανικό garage και τη ραπ με την ποπ και κέρδισε το βραβείο Mercury το 2002.

Ο ίδιος ο Akala κέρδισε το βραβείο Mobo το 2006 και το 2009 ίδρυσε μια εταιρεία παραγωγής μουσικού θεάτρου με την ονομασία Hip-hop Shakespeare, η οποία συνδύασε δύο από τα πάθη του, τα οποία, όπως έχει υποστηρίξει με πειστικότητα, έχουν πολύ περισσότερα κοινά απ’ ό,τι πολλοί αναγνωρίζουν.

Το 2018 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, το Natives – τα απομνημονεύματα που συνδύαζαν την κοινωνική ιστορία με διαλογισμούς για την τάξη, την αυτοκρατορία και την κληρονομιά της στην πολιτική, τον πολιτισμό και όχι μόνο.

Το βιβλίο άλλαξε τις αντιλήψεις για το τι σημαίνει να είσαι μαύρος και Βρετανός, καθώς και για τον ίδιο τον Akala, μετατρέποντάς τον σε περιζήτητο δημόσιο ομιλητή, με ορισμένους να τον αποκαλούν έναν από τους λίγους σύγχρονους διανοούμενους της Βρετανίας.

«Όταν ήμουν παιδί, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήμουν ένα νεαρό μαύρο αγόρι τώρα και θα έβλεπα κάποιον σαν εμένα με ένα μάλλινο καπέλο, που δεν προφέρει σωστά τα t του, να βγαίνει στο Good Morning Britain και να τον παίρνουν στα σοβαρά ως διανοούμενο», δήλωσε λίγο μετά την κυκλοφορία του Natives. Αλλά αυτό ακριβώς συνέβη.

Το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ και αποτέλεσε μέρος ενός κύματος λογοτεχνίας που ασχολήθηκε με την ταυτότητα και τη σχέση του Ηνωμένου Βασιλείου με το παρελθόν του, μαζί με το Why I’m No Longer Talking to White People About Race του Reni-Eddo Lodge και το Brit(ish) της Afua Hirsch.

«Ράπερ Corbynista»

Μίλησε για τη δύναμη του λυρισμού των Wu-Tang Clan, ενημέρωσε τον James O’Brien για το πώς ο ρατσισμός έχει υφανθεί μέσα στη νομοθεσία για τη μετανάστευση και συγκρούστηκε με τον ακροδεξιό ηγέτη Tommy Robinson για την ισλαμοφοβία.

Οι φυλλάδες τον έχουν αποκαλέσει «ράπερ Corbynista». Αφού δεν είχε ψηφίσει ποτέ σε γενικές εκλογές, έγραψε ένα άρθρο γνώμης στον Guardian το 2017 σχετικά με το γιατί υποστήριζε τον βουλευτή του Islington North.

Αλλά ο πολιτικός του ακτιβισμός εκτείνεται πολύ πέρα από την κομματική πολιτική και συνήθως την αποφεύγει. Έχει κάνει εκστρατεία για να επανεξετάσει τον τρόπο με τον οποίο αναφέρονται τα εγκλήματα με μαχαίρια και τα αίτιά τους και έχει ζητήσει να ξαναδιηγηθεί η ριζοσπαστική ιστορία των μαύρων της Καραϊβικής.

Το ανθρωπιστικό έργο της Jolie ταιριάζει με τους σκοπούς που έχει υποστηρίξει ο Akala, και είτε υπάρχει ρομαντική σχέση είτε όχι, οι εικασίες έφεραν τον Λονδρέζο από το βόρειο Λονδίνο και το ιδιαίτερο σήμα του διανοουμενίστικου χιπ-χοπ εμπνευσμένου από τη φιλοσοφία του σε ένα νέο ακροατήριο.

*Mε πληροφορίες από: Guardian | Lanre Bakare | Kεντρική φωτογραφία θέματος: Ben Pugh | Akala at Hull Jazz Festival | Flickr