Του Γιάννη Αναστασίου – στέλεχος του ΠΑΣΟΚ
Αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλίας
Έχοντας δώσει μαζί με τους συναδέλφους μου την νικηφόρα μάχη απέναντι στην ΝΔ του πρώτου γύρου των Περιφερειακών Εκλογών της Μαγνησίας το 2023 – η μόνη στη χώρα- και τις μάχες του ΠΑΣΟΚ για την επιβίωση και αναγέννησή του, το 2012, το 2015 και το 2019 ως υποψήφιος βουλευτής, πιστεύω ότι δικαιούμαι όπως και κάθε μέλος του κινήματος να εκφράζομαι ελεύθερα και ν’ αγωνιώ για το μέλλον της παράταξης και τον ρόλο της στην ανασύνθεση της δημοκρατικής παράταξης, ώστε, με πλειοψηφικά χαρακτηριστικά να μπορέσει σε ορατό χρόνο ν’ ανατρέψει τους πολιτικούς συσχετισμούς προς όφελος της κοινωνίας και τους πολίτες, με όχημα ένα σύγχρονο, μεταρρυθμιστικό και προπαντός υλοποιήσιμο προοδευτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης που θα βασίζεται στις διαχρονικές αρχές και αξίες της.
Εκφράζοντας με συνέπεια εντός και εκτός κομματικών οργάνων διαχρονικά, την άποψη σε δύσκολες εσωκομματικές περιόδους, ανάγκης για την συνεργασία και ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων, -σε απόσταση από κομματικές ομάδες και νομενκλατούρες- , αναζητώ όπως και χιλιάδες προοδευτικοί πολίτες την ελπίδα, μέσα από την πραγματική αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ που οφείλει να πρωταγωνιστήσει την επόμενη ημέρα στις διεργασίες για την ενότητα της σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής αριστεράς, της οικολογίας και του προοδευτικού κέντρου στην χώρα μας, για την ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών και την ανάσχεση της συντηριτικοποίησης περαιτέρω της ελληνικής κοινωνίας, που ο λαϊκισμός, τα οικονομικά συμφέροντα και οι επιρροές τους, τα λάθη διαρκείας της κομματοκρατίας στην χώρα μας, επιτρέπουν να θεριεύει επικίνδυνα.
Το χαστούκι της αδιαφορίας και αποδοκιμασίας των πολιτών στις ευρωεκλογές προς το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα, αποτελεί την κορύφωση της απογοήτευσης και έλλειψης ελπίδας της κοινωνίας απέναντι σε όλα όσα την πληγώνουν και στα αδιέξοδα που οι πολίτες βιώνουν στην καθημερινότητά τους, σε μία χώρα, όπου, η ανάπτυξη και οι δείκτες που αρχίζουν και πάλι να ευημερούν, δεν αφορούν τους πολλούς, όπου οι ανισότητες διευρύνονται και η απογοήτευση κυριαρχεί.
Η μνημονιακή περίοδος που υπήρξε καταλύτης αυτής της πορείας απογοήτευσης, δεν δίδαξε στο πολιτικό σύστημα αυτό που αποτελεί πλέον κεκτημένο σε άλλες χώρες. Στα δύσκολα οφείλουν να προσπαθούν όλοι μαζί, αφήνοντας στην άκρη τις διαφωνίες, αναζητώντας τις συγκλύσεις και τον κοινό τόπο, καθώς στα δύσκολα απαιτούνται μεταρρυθμιστικές αποφάσεις που ξεβολεύουν και πολιτικές που δημιουργούν αντικειμενικά το αίσθημα της αδικίας ιδιαίτερα για τους ασθενέστερους.
Η εν λόγω περίοδος που διαμόρφωσε μία νέα πολιτική πραγματικότητα, έχει κλείσει τον ιστορικό της κύκλο, χωρίς ωστόσο να έχει υπάρξει μία ειλικρινής συζήτηση για τις αιτίες, τα λάθη και τις ευθύνες που οδήγησαν την χώρα στην βίαιη πραγματικότητα της χρεοκοπίας. Στην προσπάθεια ανασύνθεσης της δημοκρατικής παράταξης ως πλειοψηφικού ρεύματος, η αυτοκριτική – και όχι το αυτομαστίγωμα- είναι απαραίτητη, καθώς μόνον μέσω αυτής μπορεί να υπάρξει ειλικρινής διάλογος σύνθεσης και συνεργασίας των πολιτικών δυνάμεων που φιλοδοξούν να δημιουργήσουν το αντίπαλο κυβερνητικό πόλο στη ΝΔ.
Στο ΠΑΣΟΚ που βρέθηκε στην σωστή πλευρά της ιστορίας με ευθύνη, παλεύοντας ακόμη και για την είσοδό του στην Βουλή, η κυβερνητική του σύμπραξη με την ΝΔ, δεν μπορεί σήμερα να χρησιμοποιείται ως πρόσχημα, για ν’ αντιμετωπίζεται με δυσπιστία από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ψηφοφόρους που το εγκατέλειψαν, σε μία ναρκισσιστική προσπάθεια ηγεμονίας των δυνάμεων που πορεύτηκαν με διχαστικό λόγο και λαϊκισμό στην μεγάλη εικόνα της δημοκρατικής παράταξης. Τούτο σημαίνει όμως, ότι, και αυτές οι δυνάμεις δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται από το ΠΑΣΟΚ εξίσου προσχηματικά, με την λάθος διακηρυγμένη στρατηγική του στόχου του δεύτερου κόμματος μιας κατακερματισμένης μεγάλης παράταξης με την ελπίδα, ότι η διχόνοια και ο σκληρός κομματικός ανταγωνισμός κάποια στιγμή σε βάθος χρόνου, θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα της επανακυριαρχίας και ηγεμονίας της παράταξης στον χώρο. Αυτή είναι η βασική αρχή μιας ειλικρινούς επανεκκίνησης για όλους, όπου τα πρόσωπα έχουν τον ρόλο τους, όμως οι πρωταγωνιστές είναι οι προοδευτικοί πολίτες και οι αγωνίες τους.
Οι «διαρροές» πολιτικής καριέρας στην διεύρυνση της ΝΔ με το κορυφαίο στελεχιακό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ και του κέντρου, επίσης δεν μπορεί παρά να είναι μέρος της συζήτησης, όχι για να ριχθεί το ανάθεμα σε όσους διένυσαν τον Ρουβίκωνα, αλλά για να συνειδητοποιήσουν άπαντες ότι, το ΠΑΣΟΚ δημιουργήθηκε ως Κίνημα από τον Ανδρέα Παπανδρέου ως αντίπαλο δέος της ΝΔ και της δεξιάς και όχι για να συνεργάζεται κυβερνητικά μαζί της, παρά μόνον εάν η εθνική ανάγκη και το όφελος για την χώρα το επιβάλει. Ήταν άλλωστε ο ιστορικός ηγέτης του ΠΑΣΟΚ που έδειξε πρώτος αυτόν τον δρόμο της ευθύνης, όταν συνεργάστηκε στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα το ταραγμένο 89. Σήμερα όμως δεν βρισκόμαστε στην περίοδο του 2012- 2015. Οι καιροί επιτάσσουν να συστηθούμε ξανά ως ΠΑΣΟΚ, ως η αξιόπιστη προοδευτική σοσιαλδημοκρατική παράταξη της χώρας, που η ευθύνη της έγκειται σήμερα στ η δημιουργία των προϋποθέσεων για την πλειοψηφική προοδευτική πολιτική ανατροπή, απέναντι σε μία κυβέρνηση της ΝΔ που μπορεί να ηττηθεί στις επόμενες εθνικές εκλογές, εάν η ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων γίνει πραγματικότητα.
Ποιος και ποια ηγετική ομάδα μπορεί να υπηρετήσει αυτή την στρατηγική είναι το πραγματικό ερώτημα στο οποίο οφείλουμε όλοι ν’ απαντήσουμε όχι με όρους πασαρέλας, αλλά ποιότητας, ικανότητας, σύνθεσης και ελπίδας.
Πως θα λειτουργεί πλέον το ΠΑΣΟΚ ως κομματικός οργανισμός… με έλλειψη συντροφικότητας , ομάδες και διαμοιρασμό ρόλων που υπηρετούν προσωπικές στρατηγικές και επιβίωση ισορροπιών και συσχετισμών;
Ποιο είναι το ΠΑΣΟΚ που πραγματικά θέλουμε; Ένα σύγχρονο ανοιχτό κόμμα που τα όργανά του θα είναι αποτέλεσμα αξιοκρατίας και όχι λίστας, με διάλογο ή απειλές διαγραφών; Με στελέχη που το επάγγελμά τους είναι ΠΑΣΟΚ και η απόφαση του Συνεδρίου για θητείες μένει κενή περιεχομένου;
Με προγραμματικό λόγο στην σύνθετη οικονομική πραγματικότητα του σήμερα, που εκφράζει τις ανάγκες της κοινωνίας ή πελατειακούς εκλογικούς στόχους που αρκετές φορές υποτάσσονται και μόνο στα αιτήματα των οργανωμένων ομάδων της;
Πρόσωπα και στόχοι στην νέα εποχή που ξεκινά, οφείλουν να προσέλθουν την επόμενη ημέρα στην δύσκολη και ελπιδοφόρα φάση που εισήλθαμε, υπηρετώντας τις ιδεολογικές και αξιακές αρχές της παράταξης, οδηγώντας την κοινωνία στην ανάκτηση της εμπιστοσύνης της προς το πολιτικό σύστημα. Ο δρόμος άλλωστε για την δημοκρατική παράταξη και το ΠΑΣΟΚ… είναι μονόδρομος.
