Αυτή η πλούσια, ενίοτε αρρωστημένη γαλλική σαπουνόπερα, για τις δοκιμασίες και τα βάσανα ενός οίκου μόδας που ονομάζεται Ledu, είναι υπερβολική, μελοδραματική και συχνά παράλογη. Είναι βαριά σε le fromage και ελαφριά σε λεπτότητα» γράφει η Rebecca Nicholson στην Guardian.
«Ωστόσο, παρά τις ανόητες ανατροπές της πλοκής της και την εγωκεντρική της διάθεση, αποδεικνύεται πολύ καλή “τηλεόραση χωρίς μυαλό”, τόσο κομψά φτηνή όσο και ακαταμάχητα νόστιμη» συνεχίζει.
Ο Vincent Ledu (Lambert Wilson) είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής ενός θρυλικού οίκου μόδας, ο οποίος από ένα ταπεινό ξεκίνημα ως ένα μικρό οικογενειακό ατελιέ εξελίχθηκε σε μια διεθνή δύναμη. Αποτελεί μέρος του γαλλικού κατεστημένου οπότε ο Vincent δεν μπορεί να συγκινηθεί για τις τιμές που του απονέμονται.
Η αναφορά στον John Galliano
Αυτό συμβαίνει μέχρι που βιντεοσκοπείται σε ένα πάρτι εν μέσω ρατσιστικού παραληρήματος για έναν πλούσιο ιδιώτη πελάτη –μια ξεκάθαρη αναφορά στην πραγματική ιστορία του John Galliano και στην απομάκρυνσή του από τον οίκο Dior.
Όταν το υλικό διαρρέει και γίνεται viral, η θέση του στην κεφαλή της οικογενειακής επιχείρησης είναι αβάσιμη. Έχει γίνει μιμίδιο σε όλο τον πλανήτη, λένε στον Vincent οι συνεργάτες του. «Τι είναι το μιμίδιο;» ρωτάει αυτός.
Το La Maison ρίχνει μια ματιά στον χώρο της μόδας, αν και είναι πολύ ερωτευμένο με το θέμα του για να είναι ιδιαίτερα κοφτερό. Ο Vincent αποτελεί την παλιά φρουρά, αλλά τα νέα ταλέντα τον ακολουθούν.
Δείτε το τρέλερ του La Maison
Το green-watching είναι το αντίθετο του greenwashing;
Η Paloma Castel (Zita Hanrot) είναι μια ζωηρή οραματίστρια με τους δικούς της ιστορικούς δεσμούς με τον Vincent και την εταιρεία του. Η Paloma και η συν-σχεδιάστρια της, Ye-Ji (Park Ji-min), κάνουν βόλτες στο Παρίσι με ένα παλιό, κακοφορμισμένο τροχόσπιτο και διοργανώνουν μια ανεξάρτητη επίδειξη μόδας που προκαλεί ανατριχίλα στον θεατή.
«Είστε οικοπολεμιστές και απόψε θα γράψουμε ιστορία στη μόδα», λέει η Paloma στην ομάδα της, πριν σπρώξει μοντέλα με μαλλιά ουράνιου τόξου πάνω στην αυτοσχέδια πασαρέλα μιας παλιάς αποθήκης, ενώ όλοι φωνάζουν «η μόδα σκοτώνει!».
Αργότερα, ζωγραφίζουν στα αγγλικά «Rovel is green-watching you» (σε ελεύθερη μετάφραση «ο Ρόβελ σε παρακολουθεί αλά πράσινα») στα σκαλιά του κεντρικού γραφείου του κύριου αντιπάλου του Ledu. Αυτό κάνει τον οίκο Rovel να ακούγεται σαν περιβαλλοντικός νομάρχης. Σίγουρα το green-watching είναι το αντίθετο του greenwashing;
H Diane Rovel είναι ο αντίστοιχος Logan Roy του Succession
Όμως, το να σκαλίζει κανείς τα νήματα του La Maison είναι σαν να αναιρεί την ευχαρίστηση που βρίσκετε απλώς στο να χαζεύει τις τολμηρές, φωτεινές βελονιές του. Ο Rovel είναι ο εχθρός του Ledu, που ανήκει στον αντίστοιχο Logan Roy του Succession, μια παγωμένη μητριάρχη που ονομάζεται Diane Rovel (μια αυταρχική Carole Bouquet).
Η Diane είναι η πλουσιότερη γυναίκα στη Γαλλία και φιλοδοξία της ζωής της είναι να υποσκελίσει τους αντιπάλους της εξαγοράζοντάς τους. Φυσικά, όλοι κρατούν ένα σκοτεινό μυστικό που θα μπορούσε να αποδειχτεί το ξεκαθάρισμά τους.
Ο αδελφός του Vincent, Victor (Pierre Deladonchamps), είναι το αφεντικό της Rovel καθώς και μέτοχος της Ledu. Ο Victor είναι παντρεμένος με την κόρη της Diane, αλλά έχει δεσμό με την Perle Foster (Amira Casar), την επί δεκαετίες μούσα του Vincent, ένα πρώην αγγλικό μοντέλο, την οποία ισχυρίζεται ότι έχει ξεριζώσει από τη μυρωδιά του fish and chips και την παλιά της ζωή ως απλή Tracy Foster. Είναι λίγο Isabella Blow, λίγο Agyness Deyn.
Εν τω μεταξύ, ο άτυχος ανιψιός του Victor και του Vincent, ο Robinson (Antoine Reinartz), που διαθέτει έναν φρικτά εύθραυστο εγωισμό, σπαταλάει επιμελώς κάθε ευκαιρία που του δίνεται για να κάνει όνομα, συνθλιβόμενος από την πίεση του διάσημου οικογενειακού ονόματος και έχοντας αδυναμία στους όμορφους άντρες του γραφείου.
Μετά το πρώτο επεισόδιο αρχίζει το καλό
Όλα αυτά κάνουν τους Roys του Succession να μοιάζουν με μια εντελώς λειτουργική οικογένεια. Όλοι οργίζονται, σφυρίζουν, μαχαιρώνουν πισώπλατα και προδίδουν, ενώ τα υφάσματα σκίζονται και κόβονται δραματικά.
Η κακή συμπεριφορά των ηρώων είναι αρκετά κακή ώστε να είναι απολαυστική, αν και μερικές φορές θα μπορούσε να είναι λίγο πιο μοχθηρή. Η Diane απολύει έναν οδηγό επειδή σταματάει στα φανάρια δίπλα σε μια διαφήμιση για το Ledu. Ο Vincent διαπιστώνει έκπληκτος ότι η αλαζονεία, η προκλητικότητα και η άρνηση δεν είναι και η καλύτερη στάση αφού εκτίθεται ως ρατσιστής. «Θα γίνω η βασίλισσα Ελισάβετ στο Balmoral μετά το θάνατο της Νταϊάνα», ξεφουρνίζει.
Παρά την προθυμία του να παίξει τις μεγάλες νότες, το πρώτο επεισόδιο υποδηλώνει μια σειρά κουμπωμένη. Είναι ανόητο και σοβαρό, ένα είδος high-low camp που χρειάζεται να χαλαρώσει το κολάρο του για να βρει το ρυθμό του.
Όμως η άφιξη της Diane Rovel, η διαμάχη για το ποιος, αν κάποιος, θα διαδεχθεί τον Vincent και το ερώτημα ποιος θα γυαλίσει την αμαυρωμένη φήμη του οίκου Ledu στη σύγχρονη εποχή, φαίνεται να πυροδοτεί τη σειρά. Δε μιλάμε για ένα εκλεπτυσμένο δράμα, παρά το εκλεπτυσμένο σκηνικό της, αλλά είναι παραπλανητικά ικανοποιητική.
*Με στοιχεία από theguradian.com | Αρχική Φωτό: Apple TV+
