Περνώντας την πόρτα του Πτι Παλαί εκείνο το φευγαλέο απόγευμα του Οκτωβρίου η χαρά ήταν διπλή –μια ιστορική κινηματογραφική αίθουσα της πόλης ξαναζωντανεύει ως ένα από τα πιο σύγχρονα θέατρα, με ένα έργο στο οποίο πρωταγωνιστούν δύο από τους πιο δυνατούς ηθοποιούς της δραματικής τέχνης του τώρα: Η Μαρία Καβογιάννη στον ρόλο της Σεραφίνας και ο Μάκης Παπαδημητρίου στον ρόλο του Αλβάρο βρίσκονται επί σκηνής πλαισιωμένοι από έναν εξαιρετικό θίασο ανταλλάσσοντας υψηλές δονήσεις συναισθημάτων και δημιουργίας.
Ο Γιωργής Τσουρής σκηνοθετεί το «Τριαντάφυλλο στο στήθος» του Τένεσι Ουίλιαμς, έχοντας κάνει και την απόδοση του έργου φωτίζοντας την παραγνωρισμένη κωμική του πλευρά- ο ίδιος ο Ουίλιαμς ισχυριζόταν ότι το έργο είναι η μοναδική κωμωδία που έχει γράψει.
Παρόλα αυτά υπάρχουν πολλές τραγικές στιγμές στην ιστορία.
«Πολλές τραγικές στιγμές» συμπληρώνει ο Γιωργής Τσουρής «και επίσης ο Τένεσι Ουίλιαμς έχει πάρα πολύ χιούμορ και σε όλα τα υπόλοιπα έργα του, τουλάχιστον στον τρόπο που τα διαβάζω. Αυτό το έργο έχει μια περίεργη απόσταση από τα υπόλοιπα του είδους του συγγραφέα» συνεχίζει ο σκηνοθέτης.
Μαρία Καβογιάννη, Μάκης Παπαδημητρίου, Γιωργής Τσουρής επί σκηνής.
Λένε ότι η θέα από τον εξώστη είναι καλύτερη.
«Το τραγικό δεν αντέχεται χωρίς χιούμορ»
«Απόσταση γιατί δεν είναι ένας δικός του κόσμος, ο Γυάλινος Κόσμος ας πούμε…» εξηγεί ο Γιωργής Τσουρής. «Είναι μια κοινωνία ανθρώπων που γνώρισε λίγο απ’ έξω, σαν ξένος, σαν επισκέπτης και θέλησε να την αποτυπώσει. Τελικά κατέληξε και πάλι να ριζώνει στους ρόλους του τις δικές του εμμονές. Αλλά υπό αυτή την απόσταση μπορεί να του φαινόντουσαν πολλά πράγματα πιο αστεία ή τουλάχιστον σε πρώτο επίπεδο πιο κωμικά.
»Εγώ την κωμωδία αυτού του έργου τη βρίσκω εκεί που βρίσκω την κωμωδία και στα υπόλοιπα έργα του. Το τραγικό δεν αντέχεται χωρίς χιούμορ και η παράστασή μας αυτό αξιώνει, δηλαδή το χιούμορ να είναι το αντίδοτο στην απελπισία».
«Νιώθω ότι στο τέλος το ζητούμενο είναι ότι η Σεραφίνα παίρνει τη ζωή της στα χέρια της, γιατί δεν έχει ανάγκη από κανέναν» – Μαρία Καβογιάννη
«Το έργο είναι βασισμένο στη δεκαετία του ’60, στην Ιταλία».
«Μια κωμικότητα αλλά και μια ευαισθησία»
«Η Σεραφίνα είναι μια Ιταλίδα, μετανάστρια στην Αμερική, είναι ράφτρα…» μας συστήνει η Μαρία Καβογιάννη τον ρόλο της. «Είναι παντρεμένη με τον Ροζάριο, με έναν άντρα ο οποίος στα μάτια της είναι ένας πάρα πολύ όμορφος άντρας, τον αγαπάει, τον λατρεύει, είναι πάρα πολύ ερωτευμένη με αυτόν τον άνθρωπο» συνεχίζει.
«Το έργο είναι βασισμένο στη δεκαετία του ’60, στην Ιταλία. Βλέπουμε, λοιπόν, τη σχέση της μάνας με την κόρη, βλέπουμε τις σχέσεις γενικά των ανθρώπων εκείνης της εποχής. Ο άντρας της Σεραφίνας έχει μπλέξει με τη μαφία, κάποια στιγμή σκοτώνεται και φυσικά αυτή είναι απαρηγόρητη γιατί ήτανε όλη της η ζωή.
»Και έτσι λοιπόν αυτή καταρρέει και μέσα στην κατάρρευση όλη αυτή έρχεται μια πληροφορία ότι ο Ροζάριο δεν ήτανε ο πιστός άντρας άνδρας που η Σεραφίνα νόμιζε. Το αμφισβητεί, προσπαθεί να μην το πιστέψει, προσπαθεί, προσπαθεί, προσπαθεί…
»Τυχαία ένας άντρας που λέγεται Αλβάρο, ο οποίος είναι κι αυτός φορτηγατζής, όπως και ο Ροζάριο, μπαίνει ξαφνικά στο σπίτι της. Τον κυνηγάνε γιατί έχει κάνει μια παρανομία… Και υπάρχει αυτή η γνωριμία που μέσα σε αυτή τη γνωριμία υπάρχει μία κωμικότητα, αλλά υπάρχει και μια ευαισθησία» εξηγεί η Μαρία Καβογιάννη.
«Αυτή η γυναίκα στο πρόσωπο αυτού του άντρα δεν επιδιώκει μία ερωτική σχέση. Επιδιώκει έναν άνθρωπο να κάνει παρέα, να μιλήσει ανθρώπινα. Αυτή είναι η ιστορία… Νιώθω ότι στο τέλος το ζητούμενο είναι ότι η Σεραφίνα παίρνει τη ζωή της στα χέρια της, γιατί δεν έχει ανάγκη από κανέναν. Αποφασίζει να ζήσει αυτεξούσια τη ζωή της. Αυτό είναι η ουσία» καταλήγει η Μαρία Καβογιάννη.
«Ίσως το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Αλβάρο είναι ότι κάποιος θα μπορούσε να πει ότι λέει και ψέματα» – Μάκης Παπαδημητρίου
«Το πιο σημαντικό είναι η σχέση του με τη Σεραφίνα. Όχι ο ίδιος ο Αλβάρο».
«Ο Αλβάρο μπορεί να λέει ψέματα»
«Ο Αλβάρο είναι ένας άνθρωπος του οποίου το παρελθόν δεν είμαι σίγουρος αν το ξέρω 100%» μας εξηγεί ο Μάκης Παπαδημητρίου.
«Ούτε η παράσταση δεν απαιτεί ένα ξεκάθαρο βιογραφικό για αυτόν. Ο Αλβάρο βρίσκεται σε μια κατάσταση πολύ περίεργη. Μπαίνει σε ένα σπίτι, ερωτεύεται, υποτίθεται είναι αθώος. Είναι απλός, μιλάει πάρα πολύ, αγνός και ευφυής. Και ίσως είναι αυτό το τελευταίο στοιχείο, το χαρακτηριστικό του, το οποίο τον κάνει να του δώσεις λίγο παραπάνω σημασία» συνεχίζει ο ηθοποιός.
«Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Η σχέση του με τη Σεραφίνα είναι ιδιαίτερη. Ίσως το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Αλβάρο είναι ότι κάποιος θα μπορούσε να πει ότι λέει και ψέματα. Δηλαδή δεν είναι ότι παίρνουμε τα λόγια του σαν δεδομένα. Το πιο σημαντικό είναι η σχέση του με τη Σεραφίνα. Όχι αυτός ο ίδιος» εξηγεί ο Μάκης Παπαδημητρίου.
«Πολλές φορές σε αυτή τη σχέση υπάρχει κι ένα μικρό ψεματάκι για να μπορεί να επιβιώσει η σχέση».
«Ο Αλβάρο είναι ένας άνθρωπος του οποίου το παρελθόν δεν είμαι σίγουρος αν το ξέρω 100%».
Η ενδυνάμωση μιας γυναίκας
«Η Σεραφίνα αλλάζει μετά από ένα πολύ τραγικό γεγονός της ζωής της ανακαλύπτοντας ότι πίστευε σε ένα ψέμα κι ότι ήταν όλα στο μυαλό της» λέει η Μαρία Καβογιάννη. «Πολλές φορές ακούμε πολλούς ανθρώπους που φωνάζουν και λένε εγώ είμαι ευτυχισμένος με τον άντρα μου, με τη γυναίκα μου… Και πολλές φορές σε αυτή τη σχέση υπάρχει κι ένα μικρό ψεματάκι για να μπορεί να επιβιώσει η σχέση. Πολλές φορές το κάνουν αυτό οι άνθρωποι… Βαθιά μέσα μας όμως ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα. Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι».
«Μιλάμε για το σήμερα μέσα από το τότε, για τη γυναίκα και για την απελευθέρωση και για την ισότητα και για όλα τα πράγματα τα οποία εν μέρει έχουμε κατακτήσει, αλλά σε πολύ μεγάλο βαθμό είμαστε ακόμα πάρα πολύ πίσω» σχολιάζει ο Γιώργης Τσουρής.
«Νομίζω ότι αυτό το έργο είναι πολύ σωστός καμβάς για να μπορέσουμε να φωτίσουμε στον πίνακα αυτόν και όλα αυτά που μας ενδιαφέρουν.
»Η γυναίκα στον Ουίλιαμς είναι τεράστιο κεφάλαιο σε όλα του τα έργα, τα περισσότερα τουλάχιστον, και μας έχει δώσει μερικούς από τους πιο ωραίους γυναικείους χαρακτήρες. Στο Τριαντάφυλλο στο στήθος μια ηρωίδα της οποίας το ταξίδι νομίζω ότι μας αφορά πολύ και επιλέξαμε να μην αλλοιώσουμε ούτε τον χρόνο, ούτε τη πολιτική και ιστορική συγκυρία» συμπληρώνει ο σκηνοθέτης.
«Είναι ένα έργο για τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι επίκαιροι, μας αφορούν οι άνθρωποι» – Γιωργής Τσουρής
«Η παράστασή μας αυτό αξιώνει, ότι δηλαδή το χιούμορ είναι το αντίδοτο στην απελπισία».
Γιατί είναι επίκαιρο το τριαντάφυλλο στο στήθος;
«Επίκαιρο δε θα το έλεγα. Στις μέρες μας δεν υπάρχουν τέτοιες σχέσεις γυναίκας και άντρα, ούτε μάνας και κόρης. Αυτό που το κάνει επίκαιρο είναι ότι η γυναίκα παίρνει την ζωή στα χέρια της, τελικά» λέει η Μαρία Καβογιάννη ενώ ο Μάκης Παπαδημητρίου απαντάει με ερώτηση: «Γιατί να μην είναι επίκαιρο; Θέλω να πω τα έργα έχουν τέσερα-πέντε θέματα με τα οποία ασχολούνται, είναι ο έρωτας, ο θάνατος, η εξουσία… Παλεύω να βρω τα υπόλοιπα».
Η φράση του Γιώργη Τσουρή δίνει την τελική απάντηση: «Είναι ένα έργο για τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι επίκαιροι, μας αφορούν οι άνθρωποι».
Η Μαρία Καβογιάννη έχει απάντηση για την «πατριαρχία»
Σε ένα παιχνίδι εννοιών με λέξεις και αυτόματους συνειρμούς η σπουδαία ηθοποιός κεντράρει έκκεντρα χαρίζοντάς μερικές δυνατές στιγμές που μοιάζουν ανάλαφρες –δεν είναι, κουβαλάνε μεγάλες αλήθειες.
«Πατριαρχία-μητριαρχία», «ηλικία-αριθμός», «γυναίκα-μέλλον», «άντρας-παρελθόν».
Ο Μάκης Παπαδημητρίου αμφισβητεί την αιωνιότητα
Στο ίδιο παιχνίδι λέξεων και συνειρμών ο αγαπημένος ηθοποιός μοιράζεται μονολεκτικές αλήθειες.
«Τρυφερότητα-απαραίτητη», «γυναίκα-οξυγόνο», «χειροκρότημα-αδιάφορο», «αιωνιότητα-αποκλείεται».
Ο Γιωργής Τσουρής πιστεύει στην «τρίτη ευκαιρία»
Κι έφτασε η σειρά του σκηνοθέτη να παίζει το παιχνίδι των συνειρμών, κάτι που κάνει με εξαιρετικά απολαυστικό τρόπο.
«Πατριαρχία-μητέρα», «δεύτερη ευκαιρία-και τρίτη», «τρυφερότητα-θέλω», «χιούμορ-χρειάζομαι».
Ταυτότητα της παράστασης:
Απόδοση – Σκηνοθεσία: Γιωργής Τσουρής
Σκηνικά-Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Μουσική: Σταύρος Λάντσιας
Κίνηση: Σεσίλ Μικρούτσικου
Βοηθός σκηνοθέτη: Φοίβος Ριμένας
Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Λυδία Γιαννουσάκη
Βοηθός σκηνογράφου: Βασιλική Ζωχιού
Βοηθός ενδυματολόγου: Εύα Κουρέλια
Δραματουργική ομάδα: Φοίβος Ριμένας, Βάλια Παπακωνσταντίνου, Λυδία Γιαννουσάκη
Διανομή:
Σεραφίνα: Μαρία Καβογιάννη
Αλβάρο: Μάκης Παπαδημητρίου
Ασσούντα: Ζώγια Σεβαστιανού
Πατήρ ντε Λέο: Φοίβος Ριμένας
Εστέλ, Μπέσσι: Βάλια Παπακωνσταντίνου
Φλώρα: Ορνέλα Λούτη
Ρόζα: Τόνια Μαράκη
Τζακ: Στρατής Χατζησταματίου
Τερέζα: Λυδία Γιαννουσάκη / Κατερίνα Μεφσούτ
Προπώληση εισιτηρίων εδώ
Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 18:00
Τιμές εισιτηρίων:
Α ΖΩΝΗ 26€ – μειωμένο 18€ / Β ΖΩΝΗ 22€ – μειωμένο 18€ Περιορισμένης ορατότητας 15€
Ακολουθήστε τους λογαριασμούς του Πτι Παλαί στα social media, για πρωτότυπο περιεχόμενο και ενημερώσεις:
Facebook: Petit Palais Athens
Instagram: @petitpalaisathens
TikTok: @petitpalaisathens
YouTube: @Ptipalai
Θέατρο Πτι Παλαί, Ριζάρη 24, Παγκράτι, τηλ. 210 722 3948
