Το Queering the Map, μια πλατφόρμα που ιδρύθηκε το 2017 από τον Lucas LaRochelle στο Μόντρεαλ, επιτρέπει στους χρήστες που αυτοπροσδιορίζονται ως ΛΟΑΤ να κάνουν ανώνυμες αναρτήσεις με γεωγραφικές σημάνσεις.

Πιο συγκεκριμένα, η εφαρμογή αναφέρει στο εισαγωγικό της σημείωμα: «Το Queering the Map είναι μια κοινοτική πλατφόρμα αντιχαρτογράφησης για την ψηφιακή αρχειοθέτηση της LGBTQ2IA+ εμπειρίας σε σχέση με τον φυσικό χώρο».

Ο άτλας με αναφορές που προέρχονται από την κοινότητα, οι οποίες κυμαίνονται από το ερωτικό έως το βαθιά πολιτικό, έχει καταγράψει εμπειρίες σε όλο τον κόσμο, σε τουλάχιστον 28 γλώσσες.

«Τώρα είσαι φοιτητής στο εξωτερικό και οι βόμβες της ισραηλινής κατοχής μπορεί να πάρουν μακριά ότι και όποιον έχεις αγαπήσει. Tην μητέρα σου, το σπίτι σου, τις αναμνήσεις σου. Συγνώμη που ο κόσμος σε απογοήτευσε»

Πρόσφατα, η σελίδα Impact η οποία στο Instagram φέρει την περιγραφή: «Ακολουθήστε για κοινωνικά επιδραστικό περιεχόμενο» δημοσίευσε μια σειρά εξομολογήσεων από ΛΟΑΤ άτομα της Γάζας στην εφαρμογή.

«Πέθανε πριν δυο ημέρες»

«Πάντοτε ονειρευόμουν να καθόμαστε μαζί στον ήλιο, χέρι χέρι, ελεύθεροι. Να μιλούσαμε για όλα τα μέρη που θα πηγαίναμε, αν μπορούσαμε. Τώρα έχεις φύγει. Αν ήξερα ότι οι βόμβες που πέφτουν πάνω μας θα σε έπαιρναν μακριά μου, θα είχα πει στον κόσμο πως σε λάτρευα περισσότερο από το οτιδήποτε άλλο. Συγχώρησε με που ήμουν δειλός», γράφει ένας ανώνυμος χρήστης κάπου κοντά στην Τζαμπάλια -όπου υπάρχει προσφυγικός καταυλισμός-, στη Βόρεια Γάζα, η οποία όπως λένε οι Παλαιστίνιοι είναι πλήρως κατεστραμμένη μετά από μια ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση τριών εβδομάδων.

Μεταφερόμαστε στη Μπέιτ Χανούν, την οποία οι παλαιστινιακές αρχές κήρυξαν και επίσημα «κατεστραμμένη περιοχή», οπού ένας άλλος ανώνυμος, εξομολογείται: «Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα ζήσω, οπότε θέλω αυτό να είναι η ανάμνηση μου πριν πεθάνω. Δεν πρόκειται να αφήσω το σπίτι μου με ότι αυτό συνεπάγεται. Αυτό που μετανιώνω περισσότερο από όλα, είναι που δεν φίλησα εκείνον το παιδί. Πέθανε πριν δυο ημέρες. Είχαμε μιλήσει για το πόσο αρέσουμε ο ένας στον άλλον, αλλά ήμουν πολύ ντροπαλός για να τον φιλήσω την τελευταία φορά. Πέθανε στους βομβαρδισμούς. Νομίζω ότι ένα μεγάλο μέρος μου, πέθανε επίσης. Θα σε φιλήσω στον παράδεισο».

Κοντά στην θάλασσα, στο Ash-Shati, κάποιος γράφει: «Εύχομαι να μπορούσα να δω το ηλιοβασίλεμα πάνω από την θάλασσα της Γάζας, μαζί σου. Ένα βράδυ, ονειρεύτηκα ότι αυτή κατοχή είχε τελειώσει, και ότι θα μπορούσαμε να είμαστε για πρώτη φορά ελεύθεροι στον τόπο μας».

Μέχρι την Ράφα

Στη νοτιότερη πόλη της Γάζας, τη Ράφα, εκεί που είχαν καταφύγει περισσότεροι από  1,4 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι, πριν αναγκαστούν να εκτοπιστούν εκ νέου, ένα άτομο εξομολογήθηκε: «Είμαι από τη Ράφα και εκείνη είναι από το Ντέιρ αλ Μπάλαχ, παντρεύτηκε και εγώ έφυγα από τη Λωρίδα της Γάζας, σε σκέφτομαι μέχρι και σήμερα. Θα ήθελα να είμαι στο ίδιο κρεβάτι και εσένα και να κοιμόμαστε μαζί. Θα ήθελα να ακούσω το όνομα μου από τα χείλη σου. Θα ήθελα αν γίνεται να είμαι ξανά μαζί σου, καρδιά μου».

Στο Juhor A – Dik, κάποιος εξιστορεί: «Εδώ είναι που σε πρωτο – ερωτεύτηκα. Ήταν 2021, ο τελευταίος μεγάλος βομβαρδισμός του Ισραήλ στη Γάζα. Ποτέ δεν ήξερες ότι ήσουν ο λόγος που πρωτο – άκουσα τις αγαπημένες μου μπάντες ή που είδα το «Το πορτρέτο μιας γυναίκας που φλέγεται». Όλα σε θυμίζουν. Τώρα είσαι φοιτητής στο εξωτερικό και οι βόμβες της ισραηλινής κατοχής μπορεί να πάρουν μακριά ότι και όποιον έχεις αγαπήσει. Tην μητέρα σου, το σπίτι σου, τις αναμνήσεις σου. Συγνώμη που ο κόσμος σε απογοήτευσε. Η μαμά σου, η αδερφή σου, οι καλύτεροι σου φίλοι, όλα έχουν χαθεί σε αυτή τη γενοκτονία».

Ενώ από το Telal, έχουμε την εξής μαρτυρία: «Συνειδητοποιώντας τα συναισθήματα που είχα για εσένα, [που] ήταν κάτι περισσότερο από λατρεία, συνειδητοποιώντας ότι θέλω να σε βλέπω καθημερινά, να είμαι μαζί σου και να σου μιλάω, να με φωνάζεις με το υποκοριστικό που μου έδωσες, μου λείπεις περισσότερο από όσο τα λόγια μπορούν να εκφράσουν, θα ήθελα να είχα το κουράγιο να στο πω, αλλά ήμουν φοβισμένος. Δεν ήθελα να σου δημιουργήσω πρόβλημα. Τώρα είμαστε και οι δυο έξω από την Λωρίδα της Γάζας, αλλά πολύ μακριά ο ένας από τον άλλον.

Τέλος, από το Χαν Γιούνις, το οποίο αποτελεί πλέον ερείπια, έπειτα από το ανελέητο σφυροκόπημα, διαβάζουμε: «Μάθετε λοιπόν, ότι παρόλα όσα λένε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, υπάρχουν γκέι Παλαιστίνιοι. Είμαστε εδώ. Είμαστε queer. Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Την στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, ο πόλεμος συνεχίζεται. Πάνω από 35.000 χιλιάδες Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί.