Σαν σήμερα στις 23 Μαΐου του 1988, τέσσερις λεσβίες συμπεριλαμβανομένης της Booan Temple, εισέβαλαν στο στούντιο ειδήσεων του BBC κατά τη διάρκεια ζωντανής μετάδοσης και φώναξαν: «Πάρτε πίσω το Άρθρο 28!».

Η διαμαρτυρία αφορούσε τον νέο νόμο κατά των ομοφυλοφίλων, το Άρθρο 28, που επρόκειτο να τεθεί σε ισχύ τα μεσάνυχτα και είχε λάβει ελάχιστη έως καθόλου κριτική από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Με ώθηση από τη συντηρητική κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ, το Άρθρο 28 προσπάθησε να απαγορεύσει την «προώθηση» ή την «αποδοχή» της ομοφυλοφιλίας στις τοπικές αρχές και τα σχολεία.

Ενώ οι τέσσερις γυναίκες συνελήφθησαν, δεν απαγγέλθηκαν ποτέ κατηγορίες, πιθανότατα λόγω του ότι το BBC δεν ήθελε να δώσει συνέχεια στο θέμα.

Ορισμένα δεξιά ΜΜΕ βρήκαν ευκαιρία να προωθήσουν ομοφοβικά μηνύματα και αναπαρήγαγαν τη διαμαρτυρία με τέτοιο τρόπο ώστε να δικαιολογήσουν τις διακρίσεις σε βάρος των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.

Το κύμα διαμαρτυρίας κατά του Άρθρου 28

Ανάμεσα στα πρόσωπα που διαδήλωναν κατά του Άρθρου ήταν και ο γνωστός ηθοποιός Ian McKellen, που είναι ανοιχτά γκέι.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, οι γκέι και οι λεσβίες του Ηνωμένου Βασιλείου απαιτούσαν φωναχτά την ισότητα, προς μεγάλη απογοήτευση των συντηρητικών.

Το Άρθρο 28 ήταν η απάντηση της συντηρητικής κυβέρνησης. Η απάντηση της Μάργκαρετ Θάτσερ σε όσους πίστευαν ότι «έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να είναι ομοφυλόφιλοι».



Ο νόμος απαγόρευε τις τοπικές αρχές και τα σχολεία να «προωθούν» την ομοφυλοφιλία και εμπόδισε τα συμβούλια να χρηματοδοτήσουν τις πρωτοβουλίες λεσβιών και ομοφυλόφιλων.

Σε μια εποχή που οι γκέι πάλευαν να αντιμετωπίσουν την επιδημία του AIDS, ήταν μια σκληρή προσπάθεια καταστολής μιας ήδη περιθωριοποιημένης ομάδας, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Guardian.

Για τους Συντηρητικούς πολιτικούς, το τμήμα 28 ήταν μια εύκολη νίκη.

Ήταν ένα προφανές λαϊκιστικό παιχνίδι να εδραιωθεί η υποστήριξη στο 75% του πληθυσμού που πίστευε ότι η ομοφυλοφιλική δραστηριότητα ήταν «πάντα ή ως επί το πλείστον λάθος».

Αυτό που απέτυχαν να προβλέψουν οι υποστηρικτές του Άρθρου 28 ήταν ότι θα πυροδοτούσαν ένα από τα πιο γρήγορα επιτυχημένα κινήματα για τα πολιτικά δικαιώματα στη σύγχρονη βρετανική ιστορία.