Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα!
Η δημοτική αρχή της πόλης είναι απασχολημένη αυτή την περίοδο, όπως πάντα άλλωστε, με τα μεγάλα έργα του τόπου και δεν μπορεί να ικανοποιήσει ανούσια αιτήματα πολιτών, όπως π.χ. την παραχώρηση του κοινοτικού καταστήματος Σταγιατών στο Τοπικό Συμβούλιο ή γραφείων στις μειοψηφίες.
Εξάλλου, τα ζητήματα είναι απολύτως συμβατά μεταξύ τους και η επίλυση του ενός αποκλείει του άλλου.
Και είναι τόσα πολλά τα έργα σε εξέλιξη αυτή την περίοδο, όπως:
-Η κατασκευή νέων σχολείων, σε συνέχεια αυτής των τελευταίων 10 ετών
-Οι πολιτιστικές και κινηματογραφικές αίθουσες της πόλης (100 χρόνια κινηματογράφους είχαμε, τι τους θέλουμε τώρα…)
-Η οδοποιία των δημοτικών ενοτήτων, όπως π.χ. Δράκειας, Μακρινίτσας, Αγριάς, Ιωλκού κ.ο.κ. Η οικολογική συνείδηση επιβάλλει βεβαίως την επιστροφή των ημιόνων. Για μεταφορές εννοείται και όχι για άσκηση πολιτικής.
-Ο καθαρισμός της πόλης με την πρωτοποριακή μέθοδο της αναμονής νέας βροχής, καθαρτικής αυτή την φορά.
-Οι χώροι στάθμευσης της πόλης (υπαίθριοι, υπόγειοι, ανώγειοι), με ρεύμα ή χωρίς ρεύμα, με προστασία από τη φωτιά ή όχι, αλλά σίγουρα με καφετέριες στην απόληξη. Έξοχη ιδέα αισθητικής και λειτουργικότητας.
-Η Κίτρινη Αποθήκη της πόλης… Κίτρινη ήταν, οπότε καλύτερα να πέσει.
-Οι ποδηλατόδρομοι της πόλης, με μπογιατίσματα ανά 4μηνο τελειώσαμε… Έχουμε έτσι και χρωματισμένους χώρους στάθμευσης.
-Οι περιβαλλοντικοί όροι της ΑΓΕΤ. Τους αλλάζουμε και έτσι τη βγάζουμε εκτός ΓΠΣ και τελειώνουμε με τις διαμαρτυρίες που δεν έχουν νόημα.
-Το εργοστάσιο καύσης σκουπιδιών. Απόβλητα είναι, ας καίγονται τι τα θέλουμε…
-Η μονάδα LNG. Θα έχουμε φυσικό αέριο να … και θα βλέπουμε τα βαπόρια.
-Η παραλιακή ζώνη της πόλης. Την χάσαμε μεν, θα την κλείσουμε δε.
-Το Δημοτικό Θέατρο της πόλης. Μας έδωσε λεφτά η Περιφέρεια, αλλά όχι όσα θέλαμε και γι’ αυτό κάναμε λειψά εγκαίνια χωρίς να τους καλέσουμε. Να μάθουν. Στα επόμενα, θα δούμε.
-Οι αθλητικοί χώροι της πόλης. Τι κι αν οι μοναδικοί αδειοδοτημένοι είναι της Περιφέρειας ή της Ζαγοράς (άλλος Δήμος). Εμείς τους κάναμε χώρους καλλιτεχνικών εκδηλώσεων («μπουζουξίδικα»…).
Η πόλη βλέπει τα μεγάλα έργα από μακριά. Μόνον αυτά που θα της αλλάξουν τον χαρακτήρα πλησιάζουν. Ακούμε όμως μεγάλα λόγια. Σαν κι’ αυτά που μας έριξαν κάποια στιγμή στα νερά του Αιγαίου και θα μας ρίξουν και εμάς στα ρηχά νερά του Παγασητικού.
