Του Θωμά Παπαλιάγκα, δικηγόρου
Μένει άφωνος κανείς ακούγοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αναφέρεται στην τεράστια τομή που έκανε το ΠΑΣΟΚ στο Οικογενειακό Δίκαιο το 1983 με την Επιτροπή Δεληγιάννη. Τότε ο ΠΑΣΟΚ αντικατέστησε ένα ολόκληρο απαρχαιωμένο πλέγμα διατάξεων, με το οποίο γίνονταν συλλήψεις μη παντρεμένων ζευγαριών στο “κρεβάτι της ακολασίας” και προσαγωγές τους στα Αστυνομικά Τμήματα με τα σεντόνια προς απόδειξη του εγκλήματος της μοιχείας. Υπήρχε ακόμη ο γραφικός νομικός όρος της “κλεψιγαμίας”. Τότε ακόμη ήταν ενεργός ο θεσμός της προίκας, υποχρεωτικός μάλιστα, και η σύζυγός έπαιρνε υποχρεωτικά το επώνυμο του συζύγου. Οι αλλαγές που έγιναν στο Οικογενειακό Δίκαιο ήταν τεράστιες και θεμελιώδεις.
Καμία σχέση με τις απλές διευθετήσεις που εξήγγειλε χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις έννομες σχέσεις των ομόφυλων ζευγαριών με τη θέσπιση του δικαιώματός τους για πολιτικό γάμο. Ακόμη και για την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια η τροποποίηση του νόμου είναι μικρής σημασίας, καθώς στην πράξη τα περισσότερα ομόφυλα ζευγάρια ήδη έχουν υιοθετήσει παιδιά στο όνομα ενός εκ των δύο συντρόφων. Η υιοθεσία (=τεκνοθεσία, για την πολιτική ορθότητα) επιτρέπεται και σε έναν μεμονωμένο άνθρωπο (μονογονέα) εδώ και πολλές δεκαετίες.
Οι δύο εξαγγελίες του Πρωθυπουργού λοιπόν κάθε άλλο παρά μεγάλες “μεταρρυθμίσεις” είναι. Πρόκειται για μικρές νομικές διευθετήσεις ήδη λειτουργούντων σχημάτων.
Καμία σχέση δηλαδή με την τεράστια τομή στο Οικογενειακό Δίκαιο που έφερε η Κυβέρνηση της Αλλαγής το 1983, η οποία όντως ήταν επανάσταση. Και βεβαίως το να φτάσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να συγκρίνει τον εαυτό του με τον Ανδρέα Παπανδρέου είναι, αν όχι ιεροσυλία, τουλάχιστον φαιδρότητα.
Σχόλιο του Θωμά Παπαλιάγκα για τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια:
“Οι ψευτομεταρρυθμίσεις δείχνουν την ένδεια της κυβέρνησης σε λύσεις για παραγωγική δομή και κοινωνική συνοχή
Η κυβέρνηση της ΝΔ, προσπαθώντας να κερδίσει το χώρο του κέντρου, φέρνει μια δήθεν “προοδευτική” ατζέντα σε δύο θέματα όμως που πρακτικά είναι ήδη από πολλά χρόνια στην πράξη ρυθμισμένα.
Η υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια πρακτικά λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια. Να σημειώσουμε ότι ο όρος “τεκνοθεσία” είναι νεολογισμός στα πλαίσια της “πολιτικής ορθότητας” (ασχολίαστο, λες και ο αρχικός όρος “υιοθεσία” αφορούσε μόνο τους γιους…) και απολύτως συνώνυμος του όρου “υιοθεσία”. Ο νόμος δίνει εδώ και χρόνια το δικαίωμα στην υιοθεσία ακόμη και σε έναν άνθρωπο μόνο του (μονογονέα). Έτσι, πολλά ομόφυλα ζευγάρια έχουν εδώ και χρόνια υιοθετήσει παιδιά στο όνομα ενός εκ των δύο. Σε αυτό δεν τους εμπόδισε ο σεξουαλικός προσανατολισμός τους ούτε αρχικά ούτε στην πορεία. Τι ακριβώς λοιπόν σκοπεύει να νομοθετήσει η κυβέρνηση πάνω σε κάτι που ήδη επιτρέπεται και λειτουργεί; Αλλαγή κατεύθυνσης σε αυτό θα ήταν το αντίθετο, αλλά αυτό δεν θα ταίριαζε στο προοδευτικό προσωπείο των “αρίστων μεταρρυθμιστών” του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κάθε άλλη προτεινόμενη αλλαγή δεν είναι παρά επανάληψη της ήδη υπάρχουσας κατάστασης. Εκρός αν θέλει να επιτρέψει την παρένθετη μητρότητα σε ομόφυλα ζευγάρια. Πλην αυτού, η όποια “μεταρρύθμιση” όπως εξαγγέλθηκε πρακτικά πολύ λίγα θα αλλάξει στην πραγματικότητα.
Ως προς τα “μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά” πανεπιστήμια, τα παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων και τα Κολλέγια πώς ακριβώς μπορεί να είναι μη κερδοσκοπικά; Θα έχουν σχολές με εργαστήρια ή μόνο νομικές και οικονομικές, που δεν χρειάζονται καμία σοβαρή επένδυση;
Το άρθρο 16 του Συντάγματος είναι ξεκάθαρο: τα ΑΕΙ στην Ελλάδα είναι αυτοδιοικούμενα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Είναι κάτι τέτοιο τα παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων; Μήπως ανήκουν έστω σε μεγάλα καταπιστεύματα ή ιδρύματα, όπως τα μεγαλύτερα διεθνούς φήμης αμερικάνικα πανεπιστήμια; Όμως και ως προς τα παραρτήματα των ξένων πανεπιστημίων, η κατάσταση είναι ρυθμισμένη εδώ και δεκαετίες (από τον πατέρα Μητσοτάκη ακόμη). Αναγνωρίζονται στα πτυχία τους επαγγελματικά δικαιώματα βάζει της αρχής της ελεύθερης μετακίνησης εργαζομένων της ΕΕ. Πρακτικά δηλαδή τα πτυχία που δίνουν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα, που είναι ήδη το κρίσιμο. Η μόνη εξήγηση είναι ότι στόχος της κυβέρνησης μπορεί να είναι η επέκταση μίας φάμπρικας εμπορευματοποιημένων τίτλων σπουδών, για να προσελκύσει φοιτητές από όλον τον κόσμο. Αν όμως δεν είναι αυτό, τι ακριβώς θα νομοθετήσει η κυβέρνηση στη θρυλούμενη νέα “μεταρρύθμιση”;
Οι εξαγγελθείσες ψευτομεταρρυθμίσεις λοιπόν, που δεν είναι τίποτα άλλο από μικροδιευθετήσεις ήδη ρυθμισμένων στην πράξη θεμάτων, δείχνουν την ένδεια της “κυβέρνησης των αρίστων” σε πρακτικές λύσεις για την παραγωγική δομή της χώρας και την κοινωνική συνοχή”.
